Door Hester Assen

Dit weekend leiden beschermengelen je rond in het Julianapark. Maar onze wijk kent zelf ook wat uitzonderlijke bewoners. ‘Beschermengel’ is niet de eerste benaming die je voor wijkbewoners gebruikt, maar die titel verdienen ze zeker.

Ed Lasseur
Als sociaal makelaar bij buurthuis Zuilen zit het ‘beschermen’ van buurtbewoners Ed Lasseur in het bloed. Dit is zeker niet alleen in aanloop naar kerst. De kerstgedachte is het hele jaar op hem van toepassing: omkijken naar anderen, verbinden, een steuntje in de rug bieden, mensen figuurlijk en soms letterlijk vasthouden. Niets is hem te gek. Hij is dan ook een bekend figuur in de wijk.

Rond de overgang van zijn huidige werkgever Me’kaar naar de nieuwe organisatie Dock leven bij sommige bewoners zorgen over de impact hiervan. Ed is de eerste om hen gerust te stellen en te benadrukken dat hij er alles aan zal doen dat er voor hen zo min mogelijk verandert. Op de tweede zaterdag van de maand kun je in Buurthuis Zuilen bijvoorbeeld terecht bij het Repair Café, waar je in de ochtend spullen kunt laten repareren. Een heleboel vrijwilligers met verschillende specialismen maken dit mogelijk. Ed is hier een paar jaar terug op Zuilen mee gestart en veel mensen maken hier dankbaar gebruik van. Soms om kosten te besparen of omdat het duurzamer is dan spullen weggooien. En daarmee komen we op de volgende beschermengel.

Het Hof van Cartesius
Veel Zuilense ondernemers zetten zich niet alleen in voor hun bedrijf, maar ook voor onze wijk. Daar kun je cynisch bij denken dat ze dat vast vooral doen om geld te verdienen, maar deze ondernemers hebben ook andere drijfveren. De zussen Charlotte en Bianca Ernst openden samen met Simone Tenda afgelopen jaar het Hof van Cartesius. Dat heeft op die plek letterlijk en figuurlijk nogal wat voeten in de aarde gehad, want wat zij met hun Hof wilden realiseren was zo divers dat er bij de gemeente niet één loket bestond om het te realiseren. Het is namelijk een groene werkplek voor creatieve ondernemers, die elkaar zo verder kunnen helpen en hun werk kunnen exposeren. Zij bouwden met oog voor de omgeving, natuur en klimaat. Oude materialen werden hergebruikt. Daardoor is het gelukt circulair te bouwen.

Het Hof van Cartesius is zeker niet alleen interessant als je op zoek bent naar een werkplek. Ze kunnen je er ook alles vertellen over hoe je zelf net iets bewuster om kunt gaan met afval en waarom het bijvoorbeeld een goed idee is je tuin niet vol tegels te leggen. Maar er is nog veel meer. Het doel van Charlotte, Bianca en Simone is namelijk dat ze iets nieuws willen bieden voor de bewoners van Zuilen. Met kookworkshops, activiteiten in de moestuin en atelierruimtes is er elke week wel iets te doen, met én zonder kinderen. Volg de Facebook-pagina en je krijgt bijna keuzestress van alle activiteiten: van de speelgoedruilmarkt, het Kunstlab tot zelf bier brouwen. Ze zijn de beschermengelen van creatieve makers uit de wijk én van onze omgeving. En dat laatste niet op een manier waar je bestraffend wordt toegesproken over alles wat je niet goed doet, maar waar getoond wordt wat je zelf kunt bijdragen. Zonder veel moeite, vrolijk, op een leuke manier. Daar word ik dan weer vrolijk van.

Elisa Baron
Op een heel andere manier bezig met onze omgeving in Zuilen is Elise Baron van restaurant de Kleine Baron. Haar tienjarige jubileum is een feit en daarmee was ze tien jaar geleden een pionier op het gebied van horeca in Zuilen. Als je het mij vraagt konden we die toen en nu goed gebruiken: kleine, gezellige horecagelegenheden in de buurt om een hapje te eten of een drankje te doen. Maar Elise wilde meer. Ze wilde werken met leveranciers uit de omgeving, met boeren die voor goede producten een goede prijs krijgen. Met leveranciers ook die eerlijke handel leveren, waar bijvoorbeeld koffie en thee goed geproduceerd worden. Zo werd de Kleine Baron het eerste restaurant in Utrecht dat het Green Key-keurmerk ontving, voor duurzaam en maatschappelijk verantwoord ondernemen. Het eerste restaurant van Utrecht, uit onze wijk!

Bij Bosshardt
In oktober was de Week tegen de Armoede. Ik at toen bij Bij Bosshardt waar die week veel activiteiten waren, onder andere om armoede meer bespreekbaar te maken. Ook in Zuilen leeft een groot aantal buurtbewoners op of onder de armoedegrens. Voor hen zijn feestdagen niet per se iets om naar uit te kijken. Ze brengen extra kosten met zich mee, creëren zorgen bij ouders over de cadeautjes voor hun kinderen en voor ouderen die weinig te besteden hebben zijn juist de feestdagen soms heel eenzaam.

De medewerkers en vrijwilligers van Bij Bosshardt hoeven niet zo nodig met naam en toenaam genoemd te worden, maar beschermengelen zijn ze. Ze bieden praktische tips om met weinig geld om te gaan, organiseren gezellige avonden en runnen een winkel waar je altijd spullen en kleding aan kunt doneren. Daarnaast bieden ze ook altijd een luisterend oor. Misschien hangt er altijd een beetje kerstsfeer Bij Bosshardt.

Museum van Zuilen
Beschermer van Zuilens erfgoed, zo zou je Wim van Scharenburg, de man achter het Museum van Zuilen kunnen noemen. Inmiddels heeft hij de afgelopen 40 jaar een enorme verzameling over Zuilen opgebouwd en is het museum al tien jaar open. Hopelijk komen daar in de Werkspoorkathedraal, waar Bob Scherrenberg ruimte ter beschikking heeft gesteld voor het Museum, nog heel wat jaren bij. Want de collectie blijft zich uitbreiden. Ook dankzij bezoekers van heinde en verre die donaties doen: foto’s, tegels, haakwerk, stukken trein of recent de EHBO-fiets die gebruikt werd voor
calamiteiten in de Werkspoorfabriek.

En nu we het toch over Werkspoor hebben… Wist je dat dit officieel niet hoort bij Zuilen en de wijk Noordwest? De spoorweg is momenteel de scheidslijn tussen de wijk Noordwest en West. Toen Zuilen nog Zuilen was, althans een eigen gemeente, was dit anders. Daar kwam ik achter in het Museum van Zuilen, want ik vond het maar een vreemd iets dat Werkspoor, zo verbonden met Zuilen, officieel niet tot dezelfde wijk behoort. Voor de herindeling van 1953 liep de gemeentegrens van Zuilen voorbij Werkspoor en hoorde zelfs een stukje van het huidige Ondiep bij Zuilen, in
tegenstelling tot een deel van de huidige Rode Driehoek en de Betonbuurt, dat was Utrecht. Vind je dit net als ik boeiend? In het Museum van Zuilen vind je nog veel meer informatie. En als je het belangrijk vindt dat ons ‘Zuilens erfgoed’ behouden en beschermd blijft kan je er bij een bezoek ook meteen donateur worden.

Ik heb nog lang niet alle Zuilense beschermengelen die ik ken genoemd. Meneer Beqqali, Gerard- Joost Esser en Elz Mooij, Benno van der Maten, Bas Flantua… En er zijn er zijn er vooral nog zoveel die ik niet ken. Beschermengelen die zonder eigen restaurant of winkel waarin ze zichtbaar zijn, van enorme waarde zijn voor mensen. Die enorme waarde zit misschien in heel kleine dingen. Dingen waar je met kerst makkelijker tijd voor lijkt te maken dan de rest van het jaar. Omkijken naar elkaar en onthaasten komen bij me op. En een wens die ik vaak hoor: dat we wat liever zijn voor elkaar.

Voor nu zou ik iedereen vooral dit willen wensen: heerlijke feestdagen en een 2019 dat knettergezond is en uit elkaar spat van liefde.